நான் மாறுபடாதவன், உருவில்லாதவன்,
நான் எல்லா இந்திரியங்களிலும் எல்லா இடத்திலும் வியாபித்திருப்பதால்
எனக்குப் பற்றின்மை என்பதில்லை,
முக்கியுமில்லை, பந்தமுமில்லை,
அறிவும் ஆனந்தமுமே உருக்கொண்ட சிவம் நான்,
சிவமே நான்.
சங்கரரின் பஜ கோவிந்தம் இத்துடன் நிறைவு அடைகிறது