ஸ்ரீ சங்கரரின் வேதாந்த முரசு  7

பாம்பு என்ற மதிமயக்கம் பழுதை என்ற அறிவால் எங்ஙனம்

நீங்குமோ அவ்வாறு பரிசுத்தமான இரண்டற்ற பிரம்ம ஞானத்தால்

மாயையானது அழிவுறும். பிரசித்தமான தத்தம் செயல்களால் ரஜஸ்,

தமஸ், ஸத்துவம் என்று நன்குணரப்பட்ட குணங்கள் அந்த

மாயையைச் சார்ந்தவை. அவித்தை என்பது மனதிற்குப் புறம்பானதன்று.

பிறவித் தளைக்கும் பிறவிச் சுழலுக்கும் காரணமான அவித்தை மனதேயாகும்.

அது (மனது) அழிந்தால் அவித்தை அனைத்தும் அழியும்.

ஆத்மா உடலை ஆள்வதாய் அதனுள் உறைவது, உடல் ஆளப்படுவதாய்

வெளியே இருப்பது, அப்படியிருந்தும் மனிதர்கள் இரண்டையும் ஒன்றாகக்

காண்கிறார்கள்.  இதை காட்டிலும் வேறு எதை அஞ்ஞானம் எனக்கூறலாம்?