புத்திமான்
எல்லாக் காலத்திலும் கவனத்துடன்
தனது ஆத்மாவை தியானிக்க வேண்டும்.
காணப்படாவிடடாலும் அது ஒன்றே உண்மை,
வெளியுலகாய் அது விளங்கும் பொழுதும்
ஸாக்ஷிமாத்திரமாகவே உளது.
ஆகையால்
அடையப்படுவது துக்கத்திற்குக் காரணம்,
அடைந்த மறுகணத்தில்
அது ருசியற்றதாகிறது,
அறிவிலிகளே அதை நாடுவர்.