பார்ப்பதெல்லாம், கேட்பதெல்லாம் பிரம்மமேயன்றி வேறல்ல.
உண்மையனுபவத்தை அடைந்தபின் ஒருவன் உலகை அத்வீதீயப் பிரம்மமாகவே காண்கிறான்.
ஒரு பானையை எண்ணும் பொழுது
மண்ணினுடைய ஞாபகம் நமக்கு தானே எழுவது போல்,
வியாவரிகப் பிரபஞ்சத்தை எண்ணும்பொழுது
நமக்கு பிரம்மத்தின் எண்ணம் உதிக்கிறது.